"Sessizliğimin matematiğe İsyanı" 3-1 = 0 eder mi?

En sevdiğim şeydi matematik bir zamanlar, sadece rakamlar değildi cezbeden rakamların verdiği sonuç, devamında bana kattığı biyokimyasal değerlerdi ve çözülmemiş ne kadar denklem varsa çözüp sonuca ulaşmak zevkliydi; sonucunda aldığım haz, çözemediğim de ise verdiği kederdi. Sonra her denklemin doğru olmaması gerektiğini öğretti bana. Sonucun doğru olması gerekmediğini, her denemenin yeni bir yol çizmeye, yeni arayışları bulmayı öğretti. Elde ettiğim çözümleri birleştirmeyi, sonsuz sayıda çıkarımın verdiği bilgileri birleştirip sonsuz huzura kavuşmanın sevdasıydı matematik benim için...

Ve bir an geldi sonuçlar tıkanmaya, denklemler karışmaya başladı. Her karmaşık denklem içinden çıkılmaz yeni denklemleri beraberinde getirdi. Bir düzensizlikler yumağına çevirdi. Her madde gibi maksimum düzensizliğe ulaşma için çaba gösteriyordu sanki ve minimum enerjiye sahip olması gerekiyordu sanki. Düzensizlikler süreci içerisinde müthiş bir enerji fazlalığı vardı ve bu enerji boşaltılması gerekiyordu; enerjinin verdiği yük taşınamayacak dereceye geldiğinde bir anda enerji boşalması gerekiyordu. ve enerji boşaldı...
Enerji boşalmasının devamında soğuma süreci başladı. Sonra zamanla süreç tamamlanıp sular tamamen durulduğunda vereceği sonucu merak ediyorum.

Ancak hala matematiğe olan eski sevgim yerine gelmiş değil.

1+1+1=3 eder diye düşünüyordum bir zamanlar ancak koca karı ve çocuk üçlemesini toplamıydı benim için. 3-1 = 2 edecekken birden sıfır etti HEM DE KOSKOCA bir SIFIR, ben bir boşluğa düştüm. Nasıl olur da iki etmezde sıfır eder  hala anlayamıyorum. Sağlaması yok biliyorum ama anlayamıyorum, anlamlandıramıyorum.

Sanırım kızımı görememek fena vuruyor bana, kendime sürekli bunu açıklamaya çalışıyorum...YOK YOK elde kalan bir olsa gerek ya da iki ama SIFIR çıkıyor, kalması gereken ise iki....

Açıklama yapamıyor matematik ve sessizliğe bürünüyor....

Yorumlar